کاربرد شبکه های اجتماعی
شبکه های اجتماعی امروزه خیلی گسترده و پرکاربرد شدن و تقریباً استفاده از اونها نوعی اعتیاد برای کاربران ایجاد کرده به طوری که چک کردن حساب کاربری برای افراد به یک امر روزمره و روتین تبدیل شده و اگر به هر دلیل نتونن به اون دسترسی پیدا کنن دچار افسردگی و سردرگمی میشن و انگار یه چیزی تو زندگیشون کم یا گُم شده.
اینکه استفاده از شبکه های اجتماعی خوبه یا بد یه امر کاملاً نسبیه و به نوع استفادۀ افراد از این شبکه ها برمیگرده و نمیشه به طور کلی درموردش اظهار نظر کرد. این شبکه ها هم مثل هر چیز دیگه ای هم میشه ازش استفادۀ مفید و مثبت کرد و هم استفادۀ مضرّ و منفی! این مثال قدیمی هم همیشه راجع به چاقو می زنن که هم میشه باهاش میوه پوست کند و خورد و هم میشه باهاش آدم کشت(البته به شرطی که خیلی تیز باشه!)
سؤالی که پیش میاد اینه که آیا نوع استفاده از این شبکه ها توی کشور ما با کشورهای دیگه یکیه؟!
فکر می کنم اکثریت افراد در پاسخ منفی به این سوال اتفاق نظر دارند!
متأسفانه جو حاکم بر شبکه های اجتماعی در ایران و بین کاربران ایرانی چندان قابل انطباق با فضای کشورهای توسعه یافته نیست و اون استفادۀ مفیدی که میشه از اینجور فضاها کرد، کمتر به چشم می خوره.
اگر مواردی مثل انتقال دانش و اطلاعات و کسب علم، پیدا کردن دوستان جدید و برقراری ارتباط بین دوستان و آشنایان،سرگرمی، انتشار اخبار، هماهنگی و اطلاع رسانی به موقع و موارد دیگری از این دست رو هدف و به عبارتی شالودۀ اصلی این شبکه ها بدونیم، به این نتیجه می رسیم که کاربران ایرانی کمتر تونستن در راستای این اهداف پیش برن و مثل خیلی چیزای دیگه، استفادۀ نادرست و فرهنگ نامناسب بکارگیری در بین این کاربران کاملاً به چشم میخوره.
اگر یک بررسی و مقایسۀ اجمالی در بین صفحات ایرانی و مثلاً کشوری مثل ژاپن داشته باشیم خواهیم دید که اسم و محتوای این صفحات تفاوت بسیار فاحشی باهم دارند! محتوای اکثر صفحات ایرانی رو طنز و مطالب تمسخر آمیز و توهین آمیز و متأسفانه غیر اخلاقی و ... تشکیل میده و محتوای اکثر صفحات ژاپنی رو مطالب علمی و فناوری، دفاع از محیط زیست و مسائل روز جامعشون و... تشکیل میده. البته نه اینکه در بین صفحات ایرانی هیچ صفحۀ خوبی پیدا نشه و یا یالعکس در بین صفحات ژاپنی هیچ صفحۀ بدی پیدا نشه...نه! اصلا اینطور نیست ... منتها فضای غالب بر این محیط ها مدنظر قرار گرفته شده و منظور ما اکثریت هستش.
در حال حاضر طوری شده که مدیران صفحات مطالب طنز و یا بی اساس و سرکاری مینویسن و هرچی دوز مسخرگی و سرکاری بودن این مطالب بالاتر باشه، بیشتر مورد پسند واقع میشه و تعداد لایک ها و کامنت ها افزایش پیدا می کنه!
چیزی هم که زیاد به چشم میخوره اینه که وقتی بعضی از دخترها یک متن یا عکس رو به اشتراک میزارن موج نظرات و ابراز علاقه های بی اساس و به قول خودمون پاچه خاری(پاچه خاری درسته نه پاچه خواری یه وقت نگید بی سواده!) بعضی از افراد سرازیر میشه! جالبتر و یا بهتره بگم دردناکتر اینه که اصلاً به مفهوم و متن این نوشته ها توجه ای و نوشته و اگر طرف بنویسه سرم درد می کنه ملت میان میگن به به!چه زیبا با اجازه به اشتراک میزارم!
گرفتن عکس های مخصوص پروفایل هم که دیگه متداول و عادی شده و به فضای تبلیغات بازار هم رخنه کرده و در بین افراد هم مدل های خاصی از عکس انداختن مد شده که واقعاً بی مفهوم و تأسف باره و اخلاق های ناپسندی رو ترویج میده.
همۀ اینا درحالیه که ما می تونیم استفاده های خیلی مفیدتری از این رسانه های اجتماعی داشته باشیم. منافع و کاربردهایی که اگر بخوایم از راه های دیگه بهش برسیم نیاز به صرف کلی هزینه و زمان داره و ما غافلیم که از طریق این شبکه ها و رسانه های عظیم و قوی می تونیم خیلی راحت تر و کم هزینه تر به اونها دست پیدا کنیم.
نباید انتظار داشته باشیم که یک روزه فرهنگ مناسب و فضای سالم ایجاد بشه و همه چیز بصورت ایده آل جریان پیدا کنه.
همۀ ما باید از خودمون شروع کنیم و سعی کنیم دید علمی تر و منطقی تری نسبت به مسائل داشته باشیم. اینترنت و کلاً فناوری اومده تا زندگی ما رو بهتر و راحت تر کنه و باعث پیشرفت ما بشه نه اینکه مارو دچار پس رفت و انحطاط کنه.
اگرم تاحالا به فکر اصلاح این رفتار نبودیم و یا راهش و اینکه از کجا باید شروع کنیم رو نمی دونستیم، از الان شروع کنیم... قوانین عضویت این سایت ها رو مطالعه کنیم... چیزی که بدون خوندن اون فقط چشم بسته تیک زدیم و قبولش کردیم و رد شدیم، چهارتا مقالۀ مفید بخونیم، به صفحات کشورهای دیگه سر بزنیم و بررسیشون کنیم، به کاربرد این رسانه ها تو زندگی شهروندان خارجی دقت کنیم.
مطمئن باشید اگر بخوایم میشه همه چیز رو تغییر داد و همین من و شماییم که کل جامعه رو میسازه...
قصد نصیحت و روضه خوندن نداشتم فقط این مسائل خیلی برام دغدغه ایجاد کرده واسه همینم نوشتم بلکه مخاطبان فرهیخته و با شعوری چون شما لحظه ای با بنده هم قدم و همراه بشید.
امیدوارم هممون تلاش کنیم تا محیطی حرفه ای و سالم ایجاد بشه تا شاهد پیشرفت های بیشتری باشیم.
