توفیق اجباری

از دیروز که وبلاگ را ایجاد کردم ذهنم یکسره پر است از مطالب و موضوعات مختلف برای نوشتن و اینکه اول از کجا شروع کنم و چه بنویسم.شاید بهتر باشد قبل از هر چیز ماجرای وبگردی دیروز و اینکه تصمیم گرفتم وبلاگ ایجاد کنم را، به صورت پایه ای و از کمی قبل تر ریشه یابی کنم.
این مدت درگیر طراحی یک سایت و ترجمۀ چند ماژول هستم و اکثر وقتم در این مدت صرف این کار می شود. یکی دو روز پیش بعد از پایان بخشی از کارم و به اصطلاح برای رفع خستگی خواستم اکانت فیسبوکم را چک کنم. قبل از اینکه بخواهم سراغ فیسبوک بروم مشاهده کردم که از طرف فروشندۀ اکانت پروکسی پیامی برایم آمده که نوشته:" یک راه حل برای باز شدن فیسبوک پیدا کردم که انجام بدید ببنید نتیجه میگیرید و یا خیر!"... تعجب کردم! پرسیدم مگر فیسبوک مشکلی پیدا کرده؟! گفت تست کنید متوجه می شوید... تست کردم و دیدم.. بلهههههههه! درست است و باز نمی شود!... فروشنده گفت راهی که گفتم را تست کنید باز می شود، من خودم در حال استفاده هستم!
با اینکه بعید می آمد ولی تست کردم و هر چه سعی کردم دیدم نخیررررررر... خبری از باز شدن فیسبوک نیست!

خلاصه چشمتان روز بد نبیند، کمی افسرده و ناراحت شدم که ای وای از این پس دیگر سرگرمی و تفریح و همچنین گفتگو با اقوام و دوستانی که تنها پل ارتباطی من با آنها همین فیسبوک بود، تعطیل شد. راستش را بخواهید من جزو آن دسته آدم هایی هستم که اکانت فیسبوکم همیشه وقتی لپ تاپم روشن است، در یک تب باز است و من همچنان به کارهای خودم می پردازم و عملاً هرگز آن تب را نمی بندم و به همین دلیل اکثراً آنلاینم. البته چند گروه و صفحۀ مختلف هم ایجاد کرده بودم که گهگاه به عنوان ادمین فعالیت می کردم و مطالبی منتشر می کردم.
در گوگل پلاس هم اکانت دارم ولی مدت های زیادی آن را چک نمی کردم و چندان محیطش برایم جاذبه نداشت... دیروز پس از مدتها گفتم سری به آنجا بزنم! از قبل که با سایت خوب یک پزشک آشنا شده بودم، در گوگل پلاس مطالبشان را دنبال می کردم. دیروز هم وقتی به پلاس مراجع کردم در همان ابتدا پستی از سایت یک پزشک توجه مرا به خود جلب کرد و با کلیک بر روی آن، وارد سایت مذکور شده و مشغول خواندن گشتم. مطلب جالبی بود و بعد از اتمام مطلب، چند مطلب مرتبط دیگر توجه مرا جلب کرد و همینطور به صورت دنباله دار چندین و چند مطلب مختلف را خواندم و بسیار لذت بردم.
همانطور که در پست قبلی هم نوشتم،همزمان که در حال جستجوی مطالبی بودم سر از چند وبلاگ دیگر و سایت بیان در آورده و پس از آن در طی یک پروسۀ پیش بینی نشده از سایت onEver سر در آورده و پس از خواندن مطلبی در این سایت، مجذوب خواندن مطالب بیشتری شدم و  چند مطلب را پشت سر هم و بدون وقفه دنبال کردم.
چه در یک پزشک و چه در onEver با اینکه مطالب اکثراً طولانی بود، اما برایم شیرین و دلچسب بود و با خواندن آنها احساس خستگی نمی کردم.

چند مطلب که خیلی برایم جالب بودند هنوز ذهنم را مشغول کرده و نوعی دغدغه و مشغلۀ فکری برایم ایجاد کرده اند. بعضی از این مطالب مضمون جالبی داشتند، اول می خواستم عیناً همان مطالب را در وبلاگم قرار دهم، اما بعد منصرف شدم و تصمیم گرفتم در اسرع وقت در این زمینه ها به تحقیق و جستجو بپردازم و با تلفیق نتایج بررسی و جستجو و آنچه از این مطالب دریافتم، خودم شروع به نوشتن کنم و مطالبی را در این وبلاگ قرار دهم که حاصل زحمت و نوشتۀ خودم باشد.
اما هدف از نوشتن این مطلب این بود که برای شخصِ من، عدم دسترسی به فیسبوک باعث آشنایی من با چند سایت خوب و خواندن مقالات و مطالب مفیدی شد که به نوعی در من جرقه ای ایجاد کرد و پس از مدت ها دوباره نوشتن را در من زنده نمود.
شاید بگویید این اصلاً منطقی و جالب نیست که انسان به اجبار و به دلیل محدودیتی که برای دسترسی به یک سرویس برایش ایجاد می شود، به ناچار به سمت دیگری روی آورد و مهم این است که با تمام آزادی و اختیاراتی که دارد، مسیر درست را انتخاب کند.
من هم موافقم و این را هم اضافه می کنم که شخصاً از قبل هم به مطالعۀ مقالات و مطالب علمی و جالب می پرداختم، منتها شاید توجه کمتری می نمودم و صرفاً می خواندم و در پی ایجاد تحول و همچنین تحقیق ژرف در آن زمینه نبودم و بیشتر جنبۀ سرگرمی و وبگردی برایم داشت.
اما اکنون شاید این محدودیت باعث شد تا زمان بیشتری را برای تفکر بر روی هر مطلب و سپس نوشتن، صرف نمایم و احساس کنم نیاز است که دوباره بنویسم و این نوشتن شاید بسیار مفید واقع شود و ذهنم را بازتر نماید.
البته بهتر است این را هم اضافه کنم که همان دیروز متوجه شدم که فیسبوک از طریق وی پی ان و پروکسی های دیگر باز می شود، منتها فعلاً خیلی خودم را درگیر این مسأله نکردم و بهتر دیدم که در حال حاضر در همین وضعیت بمانم و در کنار کارهای رومزه و انجام پروژه و به عنوان نوعی سرگرمی آرامش بخش، به نوشتن و مطالعه بپردازم.
امیدوارم این احساس خوب در من، پایا و ماندگار باشد و بازخورد خوبی از طرف مخاطبین داشته باشد.
در پایان هم اضافه می کنم که به هیچ وجه قصد تصمیم گیری و صدور حکم در تأیید و یا عدم تأیید شبکۀ اجتماعی فیسبوک را نداشته و طبعاً بر این باورم که هر ابزار و وسیله ای می تواند در جهات مختلف مورد استفاده قرار بگیرد و نتایج و کارایی متفاوتی را حاصل گردد و نوع استفاده و کاربرد یک ابزار است که بازده و بازخورد آن را تعیین می کند و راه سعادت و یا شقاوت را پیش روی انسان می گذارد.